Louis ARAGON / ELSA'NIN GÖZLERİ

DAHA ŞİİR DİLİYLE


Daha şiir diliyle konuşuyordum ki ben
Bir de baktım yavaşça uyuyuvermiş meğer
Yeşil mersinler altında kısılmış bir fener
Ömür kovuğumuzda bir ev gibi gölgeden

Yanağı ilkyazına kavuşmuş dinlenişin
Ey bir yelken düşüne konmuş ağırlıksız ten
Gözleri bir gök olmuş yıldızlar saatinden
Ve teni bir barınak olmuş genç bir kan için

Aklanına dönüyor masallarının işte
Kapıldığı kimbilir ne uzak simgeler var
Balodur bunlarsa hep ve kızaklardır ve kar
Geceyi tapılası kollarına çekmiş te

Görüyorum kımıldar eli Ağzı da Demek
Duruşu tıpkı sessizliğin ilerlemesi
Bütün çocukluğuyla kaçmaksa neyin nesi
Adımlarıma yasak gizli bir ülkeye dek

Yalvarıyorum kendi adanıza sevgilim
Öldürücü ve çılgın kıskançlığım adına
O seçtiğin eğimin gitme çok uzağına
Titrek bir söğüt gibi yanına dinelmişim

Gözlerinde uykuyu görmek ölümden beter
İçim içimi yiyor dinlediğim yürekten
Sevgilim dur sevgilim düşünde yolunda sen
Bilincini ver bana harika acımı ver


Çev: Sait Maden