SYLVIA PLATH / ÜÇ KADIN

İKİNCİ SES:


Kendim oldum yeniden. Yarım kalmış bir şey yok.
Beyaz beyaz kanayan bir mum gibiyim,
………………………………… hiçbir şeye bağlı değilim.
Düz ve bakireyim, bir şey olmadığı anlamına gelir bu da,
Düzeltilemeyen, yarılıp açılamayan, parçalanamayan ve
………………………………… yeniden başlanamayan hiçbir şey.
Ne bu küçük sürüngenler düşünüyor tomurcuklanmayı,
Ne de yağmuru düşlüyor bu kuru, kupkuru hendekler.
Benimle pencerelerde buluşan bu kadın -ince.




Öylesine ince ki, ruh gibi saydam sanki.
Nasıl bir utangaçlıkla bırakıyor o ince kendini
Cehennemi üstüne Afrika portakallarının,
………………………………… ayaklarından asılmış domuzların.
Ayak uyduruyor gerçeğe. O benim. O benim-
Tadan dişlerinin arasında acılığı.
Her günün hesaba kitaba gelmeyen kinini.


Çev: Gürkal Aylan/ ArtShop Yayıncılık-2006