VINCENT Van GOGH, Theo'ya Mektuplar

9 Ocak 1889


Vücutça iyiyim, yara çok iyi kapanıyor ve iyi yemek yeyip sindirebildiğime bakılırsa büyük kan kaybından da eser kalmıyor. En korkulacak şey uykusuzluk olurdu, ama doktor onun sözünü etmiyor, ben de daha açmadım ona bu konuyu. Kendim çaresine bakıyorum.

Çaresi ne biliyor musun: yastığımın ve şiltemin altına çok sert bir kâfuru dozu koyuyorum. Sen de bunu yap uykusuzluk çekecek olursan. Evde yalnız yatmak düşüncesi dert olmuştu bana, uyuyamayacağım diye korkuyordum. Oysa bir şey olmadı, bir daha da olmaz umarım. O bakımdan hastane korkunçtu, ama orada baygından da daha düşük bir halde olduğum zamanlar bile hep Degas'yı düşündüm, tuhaf değil mi!
Daha önce Gauguin'le Degas'dan bahs etmiştik ve Degas'nın bana:

“Arles kadınları konulu resmini bekliyorum” dediğini hatırlattım Gauguin'e.

Degas'ın ince zevkini bilirsin. Paris'e dönünce, Degas'ya söyle ki; şimdiye kadar zehirsiz çizemedim o Arles kadınlarını ve Gauguin daha zamanı gelmeden övmeye kalkarsa beni, inanmasın. Hastalık karıştı çünkü bu çalışmalara.

Kendime gelirsem, yeni baştan başlamalıyım ve hastalığın beni kötü yoldan eriştirdiği bu zirvelere varamayacağım bir daha.