GÜLTEN AKIN / KÖRLEŞME

KÖRLEŞME


"Körleşme" diyor telefondaki ses
bakmadan yürüyüp gidiyoruz
ırmak yanımızdan akıyor,
dağıttığımız, boşa gittiğini sandığımız
sözcükleri bir bir derleyerek
bir gün yeni bir yatak
açmak için kendine
umutlanıyoruz
büyücü değiliz,
bir solukta
değiştiremiyoruz
akarken akarken yanımızdan
ırmak değiştirir umuyoruz
"Körleşme" diyor telefon
gözlerimiz:
ortaya anılar atıyoruz
insanlar mı kuzular mı
seçilemiyoruz.

ırmak yanımızdan akıyor
yatağını zorlayarak, yıkarak bazan
bakmadan geçip gittiğimiz
o sislerin pusların içindeki: ah
geri dönüşlerle yürüyor kimimiz
düşleri azaldıkça anılan artıyor
onlar bizim delilerimiz mi
kilitleyip unutuyoruz.
durmadan unutmak unutmak unutmak
teselli. kendimizi koyuveriyoruz
"Hiçbir şey kaybolmaz" diyoruz.
hala körleşmeden söz ediyor telefondaki
o da susar büsbütün
lâl-ü ebkem kalırız.