İstanbul'da Boğaziçi'nde.
Bir fakir Orhan Veli'yim;
Veli’nin oğluyum,
Tarifsiz kederler içinde .
Urumelihisarı'na oturmuşum;
Oturmuş da, bir türkü tutturmuşum:
«İstanbul'un mermer taşları;
Başıma da konuyor, konuyor aman, martı kuşları;
Gözlerimden boşanır hicran yaşları;
Edâlı'm,
Senin yüzünden bu hâlım.»
«İstanbul'un orta yeri sinama;
Garipliğim, mahzunluğum duyurmayın anama;
El konuşur, sevişirmiş, bana ne?
Sevdalı'm,
Boynuna vebalim!»
İstanbul'da, Boğaziçi'ndeyim;
Bir garip Orhan Veli;
Veli'nin oğlu;
Târifsiz kederler içindeyim.
15 Mayıs 2010 Cumartesi
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder