VINCENT Van GOGH / Theo'ya Mektuplar

Auvers-sur-Oise, Haziran 1890




Sevgili dostum Gauguin,

Bana bir daha yazdığınız için teşekkürler.

Sevgili dostum, emin olun ki döndüğümden beri her gün sizi düşündüm. Paris'te ancak üç gün kaldım ve Paris'in gürültüsü patırtısı vesairesinin bende çok kötü etki yaptığını görünce, başıma bir zarar gelmesin diye, arabayı çekip şehir dışına çıkmayı uygun gördüm. Yoksa hemen gelir sizi bulurdum. Arlezyen portresinin hoşunuza gittiğini söylemenize çok sevindim. O portre, biliyorsunuz, tıpatıp sizin deseninize göre yapılmıştır.

Deseninize saygıyla uymaya çalıştım, yine de serbest davranarak, sözü geçen desenin ağırbaşlı havasına ve üslûbuna uygun bir renkle yorumlamayı denedim. Buna bir Arlezyen sentezi diyebilirsiniz; Arlezyen sentezleri çok az olduğundan, bu portre sizin ve benim ortak eserimiz ve birlikte çalıştığımız ayların bir özeti sayılabilir.

Bunu ortaya çıkarmak bir aylık daha hastalığa mal oldu bana, ama biliyorum ki bu tuvali ancak siz, ben ve daha birkaç kişi anlayabileceklerdir, bizim anlaşılmasını istediğimiz anlamda...

Orada yaptığım resimlerden bir yıldızla bir servi daha var, son bir denemeydi - gece göğü, parıltısız bir ay, üstüne yansıyan yerin yoğun gölgesinden zar-zor kurtulmuş ince bir hilal (aşırı denebilecek kadar parlayan bir yıldız, yer yer bulutlu lacivert göğün ortasında tatlı pembe ve yeşil bir parıltı.

Aşağıda yüksek kamışlarla çevrili bir yol, ortada mavi dağ tepeleri, pencereleri turuncu ışıkla aydınlanmış eski bir han ve çok yüksek bir servi, dimdik, kopkoyu. Yol üstünde beyaz bir at koşulu sarı bir araba ve geç kalmış iki adam.

Çok romantik diyebilirsiniz, ama Provence da öyle değil mi?..

Bakın aklıma ne geldi: buğday etütleri yapmak, şöyle - yok çizemiyorum, anlatayım - yalnız başaklar olacak, sapları mavi-yeşil ile yeşil ve pembe parıltılı, kordela gibi uzun yapraklar, çiçek tozlarından ötürü açık pembe bir çizgiyle hafifçe çerçevelenmiş sararan başaklar... altta, bir sapa sarılmış bir çit sarmaşığı.