GÜLTEN AKIN / ADACİO

ADACİO

Şimdi akşamları kurt
sabahları köpek oluyor rüzgâr
saçağa otlara dala vuruyor
usul usul sallanıyor kuşevi

kim kime seslendi?
değil, ben öyle sanıyorum
düş üreten yalnızlık içinde
bir mekândan bir mekâna
bir zamandan bir zamana
kendi ormanımızda


yer kaygan, çam pürleriyle
uzaklarda
usul bir ırmak akıyor
Albinoni elimden tutuyor
“Sarı yaseminler” diyor,” erik çiçekleri
bunca kalabalık sana yetmedi mi?
ne çok seçtindi de ne çok sığındındı
şimdi bu şikâyet niye”

ufak şeylerdi, diyorum, küçük soluklar
bir ömre karşılık bu kör yalnızlık
değildi seçtiğim

üşüyorum üşüyorum
şubat kendini kurtaramıyor