HİLMİ YAVUZ / Sırası Gelince

FOLKLOR



Cahit Külebi’ye

bir gün kendime bir çiçek, bir soru
aldımdı; yırtıcıydı bu soru
biraz da hırçındı, çokça onurlu
ölümdü turnalara süren boynunu
acıyla, tutkuyla, hüzünle
ağıda uyaklı, kuşla vurgulu
sen gitgide ıssızlığa benzesen
de yazılır gözlerinin folkloru


elyazısı bir yaz geçirdim
ağırdı bu yaz, işlek değildi
biraz da okunaksız, çokca korkulu
duyarlık som ipeğe döner dosdoğru
acıyla, tutkuyla; hüzünle
suskuyla tezhipli, gözle oyulu
ben ne kadar solgun gülü ciltlesem
de okunur gözlerinin folkloru


hangi kuşlar, de bana, kaçınılmaz olanlar
elime sürünenler, eve vuranlar
biraz da ürkektiler, çokça kuşkulu
kanat bir tırpandı göğe sokulu
acıyla, tutkuyla, hüzünle
gurbetle simlenmiş, bozla k kokulu
kim dürse de başı bölük dağları
de söylenir gözlerinin folkloru