sevgilim kapayıp bu gecemsi kapıyı
bir yolculuk diyorum ve loş bir yer
gözlerimle göğünün arasındaki düşüne son ver
ve uzan kanıma geniş bir nehir gibi
elveda elveda mazinin günlük torbasına
yavaşça düşen acımasız parıltı
elveda saatin ve portakalın ışığı sana
selam karanlığa, bir görünüp bir kaybolan arkadaşıma.
şu kadırganın üstünde suyun ölümün ve dirilişin
birleşmiş ve uykudan henüz uyanmış
evlendiriyoruz ikimiz geceyi kanla
kim yaşar, kim ölür bizimle, kim dinlenir, kim uyanır
göğsümde ağaran günün armağanlarını
bilirim yalnız kalbin dağıtır.
ÇEV: Metin Cengiz
22 Şubat 2010 Pazartesi
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder