PABLO NERUDA / UYKUSUZLUK

Gece kendi kendime soruyorum,
Şili nereye gidiyor acaba?
Ne olacak benim yoksul, yoksul, karanlık yurdum?


Seve seve bu ince gemiyi,
bu taşları, bu toprak tümseklerini,
köpükle yaşayan kıyıların
uzun ömürlü gülünü,
toprağımla birleştim en sonunda
tanıyarak evlatlarının her birini,
ve gönlümle mevsimler yol aldı
bir çiçekler gibi, bir göz yaşları gibi…

Şimdi şimdi duyuyorum, yeni aştım da
kuşkuların ölü yılını,
bize ne kanlar döktüren yanılgının
ortadan kalkmasıyla ve sayıp döktüğümüz sırada
en iyi ve en fazla hak gözetir hayatı,
yeniden ortaya çıktı gözdağı,
duvarda yeniden dalgalanıyor haksızlık acısı da.


Çev: Said Maden