MAHMUT DERVİŞ / ŞARKICI DEDİ Kİ

Ağaçlar böyle büyür,
karışırlar kayalara,
suların akışıyla böyle ağır ağır.

Şarkıcı dedi ki
büyük kentin yolunda
nöbet tutan türküsüyle
yüreği sıkılan rüzgâra:
Sen ki hayatımsın,
yık beni haydi,
kaderin istediği gibi
yok et beni haydi.
Haydi beni uçur
zaferi uğruna ölülerin.

Böyle yağar yağmur,
ey, dudakları
lânetli kentin!

Dinleyenleri dağıttılar,
kovdular sarhoşları,
şarkıcıyı bağladılar
ve attılar zındana
söverek ana avrat.
Şarkıcı bu ara
sürdürdü türküsünü,
bir türkü ki dopdolu
sonbahar güneşiyle,
ve sardı bu ara
yaralarını iplerle.
Acının doruklarında
yıldız yıldız parlayan
yaralarla
dedi ki ordakilere:
Her şey kabulüm,
pişmanlık yok ama.

Ben böyle ölürüm.
Ayakta.
Ağaçlar gibi.
Sedef olur böyle çarmıh,
şarkıcı değneği,
ipek olur ipler,
asılanların ipleri.

Böyle yağar yağmur.
Ağaçlar böyle büyür.



(Çev. A. Kadir - Süleyman Salom)