TEVFİK EL ZEYYAT / İSTERDİM ELİMDEN GELSE

İsterdim, elimden gelse, bir çırpıda
ters yüz etmek bütün dünyayı,
kazımak kökünü zalimlerin, zorbaların,
yakmak bütün saldırganları diri diri,
isterdim körüklemek
bu köhne, bu yaşlanmış dünyanın altında
homur homur yanan cehennemi.
Altın tabaklarda yemesini isterdim
yoksul insanların en yoksulunun,
isterdim yemesini pırlantalı tabaklarda.
Kuşansın isterdim ipekli, sırmalı giysiler.
İsterdim yerle bir etmek kulübesini onun
bir saray kurabilmek için bulutların üstünde ona.


İsterdim, elimden gelse, bir çırpıda
ters yüz etmek bütün dünyayı.
Eylemdir aslolan eylem!
Yürek sıkıntısından da güçlü, öfkeden de.
İçinizden kime ne verdi ki
içinizi yiyen sıkıntı?

Kalkın, ey sevgili insanlar, kalkın ayağa!
Dinelin cilveleri önünde kalleş kaderin!
Doldurun gözlerinizi güneşle,
çelikle doldurun sinirlerinizi.
Yalnız sizin kollarınızdır
en güzel düşleri gerçeğe dönüştürecek olan,
dünyayı cennete çevirecek olan
yalnız sizin kollarınızdır!



(Çev. : A. Kadir - Süleyman Salom)