İLHAN BERK / 5 Mart 58, e.e. CUMMINGS

Maurice Fombeure’in bir yazısını okudum. "Ozanın sözcüklerle, usla, sintaksla, dille oynamaya, bütün bunları bilmiyormuş gibi davranmaya, üstelik buna karşılık yeni bir dil, düşünüş düzeni ileri sürmeye hakkı vardır" diyor.

Max Jacob, Leon Paul Fargue, Henri Michaux’yu daha niceleri örnek olarak gösteriyor. Benim aklıma, e.e. Cummings’in bir şiiri geldi, bundan iyi örnek can sağlığı. Aynen yazıyorum:


«the Cambridge ladies who live in furnished souls
are unbeautiful and have comfortable minds
(also, with the church’s protestant blessings
daughters unscented shappeless spirited)
they believe in Chirst and Longfellow, both dead,
are invariably interested in so many things
at the present writing one still finds
delighted fingers knitting for the is it Poles?
perhaps, while permanent faces coyly bandy
scandal of Mrs. N. and professor D-
…the Cambridge ladies do not care above---
Cambridge if sometimes in its box of –
sky lavender and cornerless, the
moon rattles like a fragment of angry candy»




CAMBRIDGE’Lİ BAYANLAR SONNET’si’si


«döşeli ruhlarda oturan Cambridge’li bayanlar
hiç güzeller, rahat akıllılar
(Üstelik kilisesinin protestan dualariyle
o kızlar hiç kokusuz gelişmemiş uslariyle)
İsa’ ya bir de Longfellow’a inanırlar, ölmüş ikisi de.
İlgililer çok şeyle o kadar çok
bugünkü yazında bulursunuz o güzelim parmakları
örgü örerler hâlâ Polonyalılar için mi ki?
belki. Oysa sürekli yüzler skandallerinde
Bayan N. ile Professör D.’nin
Cambridge’li bayanlar hiç oralı değiller işte
kimi Cambridge üstünde o lâvantalı o köşeli
o göğün kutusunda
bir şekerleme parıltısıyla üzgün tıkırdar ay.»



ELYAZILARINA VURUYOR GÜNEŞ’ ten…
Tan Yayınları / 1983 / Günlük / 1955-1982