FATVA TUKAN / TUFAN VE AĞAÇ

Bir baskınla yayılırken ortalığa o şeytan, zorba fırtına,
fırlatırken tertemiz yeşil toprağın üstüne
karanlık tufanı
yabani kıyılar,
tüm boğazlar haykırdılar patlarcasına.
Devrildi ağaç.

Ezildi güçlü gövde.
Ağaçta bir ufacık kıpırdama komadı,
ağaçta bir parçacık
can komadı fırtına
Devrildi ağaç.

Bağışlayın, kızıl dereler!
Bağışlayın, sulanmış kökler!
İnsanlarımın kanıyla sulanmış kökler, bağışlayın!
Bağışlayın, Arap kökleri,
ağır kayalar gibi yerin dibine çöken Arap kökleri,
ve çöktükçe birbirine daha çok bağlanan
Arap kökleri,
bağışlayın!

Gene dikilecek ağaç.
Gene yükselecek ağaç.
Gene yeşerecek
ağacın dalları,
yeşeren yapraklarla, kahkahalarla
meydan okuyarak güneşe.

Ve gene gelecek kuşlar.
Kuşlar çaresiz gene gelecek.
Kuşlar gelecek.
Kuşlar gene.



(Çev: A. Kadir - Süleyman Salom)