FATVA TUKAN / VATANIMLA SÖYLEŞİ

Ölümü ve ihaneti tanıdığımız gün,
geri çekildi suları denizin,
kent soluğunu tuttu,
kapandı kapıları gökyüzünün.

Dalgaların geri çekildiği gün, tüm
iğrençlikler kaldırdılar yüzlerindeki peçeleri,
tüm umutlar kül oldu.
Ve benim kederli kentim, yutarken acısını,
boğuldu.

Yitti gitti çocuklar,
yankısız, iz bırakmadan,
türküler yitti gitti.
Acılar sürünür kentimde,
çırılçıplak, kan içinde.
Dağ gibi yükselen bir sessizlik,
geceler kadar karanlık bir sessizlik.
korkunç bir sessizlik,
yerlerde sürükleyen bir sessizlik
ölümün ve yenilginin ağır yükünü.

Hey gidi, dili tutulmuş kentim benim!



(Çev: A. Kadir - Süleyman Salom)