KONSTANTİNOS KAVAFIS / SAAT DOKUZDAN BERİ

Saat yarım. Zaman ne çabuk geçmiş
saat dokuzda lâmbayı yakıp buraya
oturduğumdan beri. Öyle oturdum durdum,
okumadan, konuşmadan. Kimle
konuşabilirdim ki bu evde tek başıma?


Gözümün önünden gitmez oldu
bedenimin gençlik hayali lâmbayı
yaktığımdan beri saat dokuzda, bana hoş kokulu,
kapalı odaları, o eski tutkuları,
o gözü pek tutkuları hatırlatarak.
Yeniden canlandı gözümün önünde
artık tanınmaz olan sokaklar,
kapanmış cıvıl cıvıl eğlence yerleri,
yerinde yeller esen kahveler, tiyatrolar.

Bize hüzün veren anılar da getirdi
bedenimin gençlik hayali
Ailede de yaşanan acılar, ayrılıklar,
Kendi yakınlarımın duyguları,
unutulup giden duyguları ölülerimizin.


Saat yarım nasıl da geçmiş zaman.
Saat yarım nasıl da geçmiş yıllar.


Çev: Cevat Çapan
"Kavafis'ten Kırk Şiir"