İLHAN BERK / 20 Ocak 58. SABAHLARI / MALLARMÉ / RIMBAUD

Bugün, birdenbire, bir Mallarmé’yi bütün kış, çokluk da sabahları, bir onu okuduğum aklıma geldi. Dün kaldırıp koydum bir kıyıya. Her sabah bir şiirini çözmeye çalıştım. Mallarmé’nin bütün bir şiiri çözülür nen değil hani, bir dize, ‘bir dörtlük, bir üçlük kimi de, hepsi bu kadar. Bütün şiirin ışıması, anlaşılması çok zor. Zaten, dize dize kuruyor Mallarme şiirini. Onun için dizeden başlamak gerekiyor. Dize, boyuna dize çözmek gerek. Şiire, bütün şiire öyle varıyorsunuz. Bir daha ne zaman elime alırım, bilmem. Ama şimdi oldukça uzak bir köşeye koyduğumu biliyorum.

Şimdi sabahları yeniden Rimbaud’yu okumak istiyorum.

Kimi günlerim, gecelerim Mallarmé ’nin yanısıra onunla geçti ama, sabahları onu elime aldığımı hiç hatırlamıyorum. Sabahlar başka, düşe daha iyi giriliyor. Orniér’i Fleurs’leri okuyorum. Illuminations’ları parça parça okumuştum şimdiye değin, baştan başlıyorum, sırayla gideceğim. Bilmediğim bir sözcük koymuyorum, öyle okuyorum. Rimbaud’nun Une Saison en Enfer’ini, galiba en iyi onu biliyorum.

Belleğimdeydi bile bir vakitler. Ama Illuminations’lar daha başka bir şey, hiç benzemiyor ona. İsyanları yok bunda, bir yavaş yavaş akma var. Yavaş yavaş çevriliyor bütün nenler bir başka nene. Büyük uzun bir düş görüyor Rimbaud, onu çiziyor. Şu satırı bir yere yazdım. Rimbaud’nun eski isyanlarından sızmış bir satır :

“O monde! et le chant clair des malheurs nouveaux!,”

Bir gün, Illuminations’larleyin bir şeyler denerim diyorum.

Ama her şeyden önce 5.ci Sonnet’yi bitirmeliyim, Artık bir daha sonnet yazmak istemiyorum.


ELYAZILARINA VURUYOR GÜNEŞ’ ten…
Tan Yayınları / 1983 / Günlük / 1955-1982