SYLVIA PLATH / ÜÇ KADIN

İKİNCİ SES:

Çirkin değilim ben. Hatta güzelim.
Geri verir ayna bir kadını, biçimsizleştirmeden.
Giysilerimi geri veriyor hemşireler, bir kimlikle birlikte.
Doğalmış böyle bir şeyin olması, öyle diyorlar.
Benim yaşamımda da, başkalarınınkinde de.
Beşte birim ben, öyle bir şey. Umutsuz değilim.
Bir istatistik kadar güzelim. İşte rujum.




Yaşlı dudağa sürüyorum.
Bir gün, iki gün, üç gün önce kimliğimle
Sakladığım kırmızı dudağa.
Günlerden Cuma'ydı.
Tatile bile gereksinmiyorum;
……………………… ……………hemen işbaşı yapabilirim bugün.
Kocamı sevebilirim, o da anlar bunu.
Gözümü, bacağımı, dilimi kaybetmişim gibi
Biçimsizliğimin pusu içinden sever beni.



Böyle duruyorum ayakta, biraz görme kusurluyum.
………………………… ……………Böyle yürüyorum
Bacak yerine tekerlekler üstünde, bayağı da işe yarıyorlar
Dilimle değil, parmaklarımla konuşmayı öğreniyorum.
Neden bu denli becerikli beden?
Yeniden üretebilir kollarını vücudu denizyıldızının
Ve çok sayıda ayağı çıkabilir semenderlerin. Ben de
Hemen çoğalabilirim eksik olan yerimden.


Çev: Gürkal Aylan/ ArtShop Yayıncılık-2006