WİLLİAM SHAKESPEARE - OTHELLO

OTHELLO
Metni çeviren: A.Vahit Turan / A.Turan Oflazoğlu


Zenci general Othello, Venedikli senatör Brabantio'nun kızı Desdemona ile gizlice evlenir. Othello'nun çavuşu Iago durumu Desdemona'nın babasına duyurur. Brabantio adamlarını toplayıp Othello'nun kaldığı hana gelir, onu tutuklamak ister. Ancak, Kıbrıs'ı almayı kuran Osmanlılarla Venedik arasında savaş sözkonusu olduğundan, Othello gereklidir Venedik için. Senato, Kıbrıs'ı Osmanlı donanmasına karşı savunmakla görevlendirir Othello'yu.

DÜK, «Bundan dolayı, yeni mutluluğunuzun parıltısını, bu çetin ve zorlu seferle karartmayı göze almanız gerekiyor» dediğinde, Othello şöyle karşılık verir:



OTHELLO
Pek sayın senatörler, zorba alışkanlık
Savaşın çakmaktan, çelikten yatağını
Oç kez atılmış kuş tüyü döşek eyledi bana.
Güçlükte doğal ve apansız bir coşku bulduğumu
Kabul ediyorum; üstüme alıyorum
Osmanlılara açılan savaşın komutasını.
Bundan ötürü, saygıyla eğilip devletlimin önünde,
Karıma göre bir durum sağlanmasını diliyorum:
Uygun bir yer ve ödenek,
Yetişmesiyle bir seviyede
Her türlü rahatlık ve yardımcılar.










DÜK:
İsterse babasında kalsın.


BRABANTINO:
Hayır istemem.


OTHELLO:
Ben de istemem.


DESDEMONA:
Ben de; oturmak istemem orda.
Gözü önünde bulunup, tedirgin edici düşüncelere
Salmak istemem babamı. İyilik sever Dük,
Diyeceklerime açın iyiliksever kulağınızı;
Sözünüz benim için bir buyruk olsun,
Eğer saflığımda ...


DÜK:
Ne istiyorsunuz, Desdemona? Söyleyin.


DESDEMONA:
Birlikte yaşamak için sevdim Arabı.
Kuralları uluorta bozmam, serveti küçümsemem
Bildirsin bunu yeryüzüne. Efendimin
Her arzusuna boyun eğer gönlüm.
Othello'nun yüzünü ruhunda gördüm;
Onun şerefine, yiğitliğine adadım
Gönlümü de, bahtımı da. Bunun için,
Sayın beylerim, ben arkada kalırsam barış güneşi gibi,
O savaşa giderse; yoksun kalırım
Onu bana sevdiren mutluluklardan,
Pek ağır bir süreye katlanmam gerekir
Onun yokluğunda. Bırakın kendisiyle gideyim.


OTHELLO:
Kararınız, beylerim. Ne olur,
isteğine engel konmasın; kendi iştahımı
Dindirmek için dilemiyorum bunu,
Ne de gençlik tutkusuyla şehvete uyup
Bu yaşta zevkimi tatmin için.
Amacım, cömert karşılamak arzularını.
O yanımda diye, bu büyük ve önemli işinizi
Savsarım sanıyorsanız, böyle bir düşünce
Geçmesin yüce gönüllerinizden; hayır,
Havaî eğlenceler ve kanatlı Aşk-tanrısı
Arsız bir duygusuzlukla körletirse
Düşünme ve davranma yetilerimi,
Hazlarım görevimi bozar ve lekelerse,
Kadınlar tencere yapsınlar tolgamdan;
Ve bütün utanç veren, aşağılık belâlar
Şanıma yönelsinler.


DÜK:
Aranızda nasıl karar verirseniz, öyle olsun,
ister kalsın, ister gitsin.
Çabuk diye haykırıyor işler,
Hemen davranmak gerek;
Bu gece çıkmalısınız yola.

DESDEMONA:
Bu gece mi, efendimiz?

DÜK:
Bu gece.

OTHELLO:
Baş üstüne.

DÜK:
Sabah onda yine buluşuruz burda.
Geride bir subay bırakın, Othello,
Görevinizle ilgili başka önemli şeylerle birlikte
Yazılı buyruğumuzu iletir size.

OTHELLO:
İzninizle efendimiz, çavuşumu,
Dürüst, güvenilir bir adamdır kendisi,
Görevlendireyim karımı getirmekle.
Başka neyi gerekli görürse efendimiz,
Onunla yollayabilir.

DÜK:
Öyle olsun.
iyi geceler hepinize; ve soylu sinyor,
Tatlı bir güzellikten yoksun değilse erdem,
Karadan çok, aktır damadınız, alımlıdır hem.

SENATÖR:
Güle güle, yiğit Arap, hoş tut Desdemona'yı.

BRABANTINO:
Kolla onu, Arap, dört aç gözlerini de:
Babasını aldattı, aldatabilir seni de.


(DÜK, senatörler, subaylar, vs. çıkarlar.)

OTHELLO:
Canımı korum sadakati üstüne. Dürüst İago,
Sana bırakmam gerekiyor Desdemonamı;
Ona karın baksın, ne olur;
En uygun bir fırsatta getirirsin arkadan.
Gel Desdemona, sevgi, dünya işleri
Ve emirler için ancak bir saatim var
Seninle geçirecek; boyun eğmemiz gerek zamana.



(Othello ile Desdemona çıkarlar.)


RODERIGO:
İago!

IAGO:
Ne var yüce gönüllüm?

RODERIGO:
Ne yapayım dersin?

IAGO:
Ne mi, yat uyu.

RODERIGO:
Doğru gidip denize atacağım kendimi.

IAGO:
Yüzüne bakmam öyle bir şey yaparsan,
Aptal herif sen de!

RODERIGO:
Yaşamak işkence oldu mu, yaşamak aptallıktır;
Ölüm hekimimiz oldu mu, ölmek devâ bulmaktır.

IAGO:
Vay canına! Bu dünyayı yirmi sekiz yıldır seyrederim; kazancı kayıptan ayırdetmeyi öğrendim öğreneli, canının kıymetini bilene rastlamadım. Bir yosma uğruna kendimi denize atarım demektense, şebek olur insanlığımdan geçerim daha iyi.

RODERIGO:
Ne yapayım?
Böylesine tutkun olmak benim için ayıp, biliyorum, ama bunu değiştirmek elimde değil ki.

IAGO:
Elinde değil mi? Lâf! Şöyle ya da böyle olmamız bize bağlı: gövdemiz bahçe, istemimiz de onun bahçıvanıdır. ister ısırgan dikelim, ister marul ekelim; ister çörtük üretelim, ister kekik devşirelim; ister tek cins ot yetiştirelim, ister karışık ekelim; ister hiç bakmayıp kısır bırakalım, ister özene bezene gübreleyelim, - bütün bunları yapma ve düzeltme gücü bizim istemimize bağlıdır. Hayat terazimizde şehvet kefesini dengeleyecek bir akıl kefesi olmasaydı, kanımız ve yaradılışımızdaki aşağılıklar bizi en olmayacak sonuçlara sürüklerdi. Neyse ki kudurgan itkilerimizi, şehvet dürtülerimizi, dizginsiz tutkularımızı yatıştıracak aklımız var; bunun için senin aşk dediğin şeye ben, sürgün ya da filiz derim.


RODERIGO:
Olamaz.


IAGO:
Aşk, kanın kaynaması, istemin de izin vermesidir ancak. Hadi hadi, erkekliğini bil. Kendini denize atmak ha! Sen kedileri, gözleri açılmamış enikleri at denize: Dostunum diyorum, sana kopmaz bağlarla bağlı olduğumu açıkça söylüyorum; hiç bir zaman sana, şu andakinden fazla yardım edemezdim. Kesene para koy; şu savaşlara katıl; yüzünü takma bir sakalla değiştir; kesene para koy diyorum. Desdemona'nın Araba olan aşkı uzun sürmez... kesene para koy ... Arabın ona olan aşkı da. Bu birdenbire başladı, ayrılma da ona göre olacaktır, göreceksin: sen kesene para koy ... Bu Arapların günü gününe uymaz... Keseni parayla doldur. Şimdi ona keçiboynuzu gibi tatlı gelen şey, çok geçmeden ebucehil karpuzu gibi zehir zemberek olacak. Kız Arabın gövdesine doyar doymaz, işlediği yanlışı) görecek; değişiklik isteyecek, değişiklik. Onun için kesene para koy. İlle de lânetlenmek istiyorsan, kendini denize atmaktan daha ince bir yol seç. Bulabildiğin kadar para topla. Başıboş bir göçebeyle Venedikli bir çıtkırıldım arasındaki nikâh ve çürük bir yemin, benim zekâmdan ve bütün cehennem ulusundan baskın çıkmazsa, zevkini sürersin kızın; bunun için para bul... Boş ver kendini denize atmaya, ne yeri var bunun? Boğulup onsuz gitmektense, arzunu dindirecek ipe çekilmek daha iyi.


RODERIGO:
Umutlarımda sana bel bağlıyabilir miyim?


IAGO:
Bana güven. Git para bul. Sana kaç kez söyledim, yine söyleyeyim: ben Araptan nefret ediyorum; dâvâmın kökü ta yüreğimde, seninki de aşağı kalmaz. Ondan öcümüzü almak için elele verelim. Ona boynuz taktırmayı becerdin mi, sana zevk, bana eğlence olur bu. Zamanın dölyatağında nice olay var, doğmayı bekler. Yallah, git para bul; yarın bunu yine konuşuruz. Güle güle.



IP,3S


Desdemona ile Iago'yu taşıyan gemi Kıbrıs'a gelir. Othello'nun gemisi ise fırtınaya tutulduğundan, onun yolunu gözlemeye başlar Desdemona. Derken Othello'nun gemisi de limana girer.


OTHELLO:
Sizi buraya benden önce gelmiş görmek,
Kıvancım kadar büyük bir şaşkınlık
Veriyor bana. Ey gönlümün sevinci,
Her fırtınadan sonra böyle dinginlik gelecekse,
Varsın yeller essin ölümü uyandırıncaya dek;
Varsın çalkanan tekne, Olimpos gibi yüce
Deniz dalgalarına tırmansın da, göklerden yine
Tâ cehennemin dibine dalsın. Şu anda ölsem,
Ne mutlu bir ölüm olurdu bu.
Gönlümün kıvancı öylesine tam ki,
Bilinmeyen yazgı, böyle bir mutluluğu,
Korkarım, göstermez bir daha.


DESDEMONA:
Tanrı esirgesin! Tersine,
Sevgimiz, mutluluğumuz çoğala dursun
Gün geçtikçe.


OTHELLO:
Amin, tatlı güçler!
Yeterince dile getiremiyorum bu kıvancı.
Şuramı tıkıyor, pek fazla bu sevinç.
İşte bu olsun, bu,
Gönüllerimiz arasında tek uyumsuzluk.
(öpüşürler.)


IAGO
(kendi kendine):
Ah, uyumunuz yerinde şimdi;
Fakat namusum hakkı için,
Gevşeteceğim bu ezgiyi doğuran telleri.


IIP, IS




Othello, Iago'yu değil de Cassio'yu emirsubayı yaptı diye, ikisine de içerlemekte Iago; Cassio ile Desdemona arasında uygunsuz ilişkiler olduğuna Othello'yu inandırmanın yollarını aramaktadır:

IAGO:
Cassio seviyor kızı, bundan eminim;
Kızın onu sevmesi uygun ve akla yakın;
Arab'a gelince, gerçi içim götürmüyor kendisini,
Ama tutarlı, soylu, sevgi dolu bir adamdır.
Sanırım çok iyi bir koca olacaktır Desdemona'ya.
Onu ben de seviyorum,
Şehvet duygusuyla değil, (böyle küçük
Bir günah işlememiş değilsem de)
Daha çok öcümü beslemek için; çünkü
Şehvet düşkünü Arabın yatağıma girmiş olmasından
Kuşkulanıyorum. Bunun düşüncesi
Ağılı bir ilaç gibi kemiriyor içimi;
Hiç bir şey gönlümü dindiremez, dindiremeyecek,
Onunla ödeşmedikçe, karı karıya.
Bunu başaramazsam; hiç değilse, öyle zorlu
Bir kıskançlığa salarım ki Arabı,
Akıl çare bulamaz. Bu işi yapmaya gelince,
Tazı gibi kullandığım şu zavallı
Venedik süprüntüsünü kışkırtabilirsem,
Bizim Michael Cassio'yu kündeye getiririm.
Şehvet kokan bir dille Araba fitlerim onu,
(Korkarım gecelik takkemi Cassio da giymiş)
Arap da teşekkür eder, sever beni, armağan verir bana,
Kendisini düpedüz eşeğe döndürdüm diye,
Rahatını, huzurunu kaçırdım, deliye çevirdim diye:
İş ortada, ama daha karışık büsbütün.
İşlenmedikçe asıl yüzü görünmez kötülüğün.


IIIP, 2S




Iago, gece nöbeti olan Cassio'ya içki içirir, sarhoş eder. Desdemona'ya âşık Venedikli Roderigo'yu da onun üstüne salar. Çıkan kavganın gürültüsüne Othello gelir, Cassio'yu emirsubaylığından uzaklaştırır. Iago, son derece üzülen Cassio'yu avutmaya çalışarak ona eski görevini nasıl kazanacağını anlatır.


İAGO:
Şimdi komutan, komutanımızın karısıdır; bunu şu bakımdan söylüyorum ki, Othello, onun incelikleriyle güzelliklerini seyre, onları bir bir bulup belirtmeye verdi kendini. Desdemona'ya çekinmeden açılın, eski yerinize alınmanıza yardım etmesi için ayak direyin. Öyle eli açık, öyle iyi, öyle uysal, öyle mutlu bir yaradılışı var ki, istenenden fazlasını yapmamayı eksiklik sayar. Kocasıyla aranızdaki kırgınlığı gidermesi için, ona yalvarın; varımı yoğumu ortaya korum ki, sevgi bağınız eskisinden daha sağlam olacaktır.

CASSIO:
İyi akıl ettin bunu.

İAGO:
Emin olun, bunları yürekten bir sevgiyle, dürüstlükle söylüyorum.

CASSIO:
Bilmez miyim! Sabah erkenden iyi yürekli Desdemona'ya gidip, bu işi üzerine alması için yalvaracağım. Bir terslik çıkarsa, o zaman ben de talihime küserim.


IIP,3S




Cassio Desdemona'yla konuşurken Othello ile Iago gelir; Cassio o sırada komutanıyla karşılaşmak istemediğinden çekilir, Desdemona, Cassio'yu tekrar emirsubayı yapmasını ısrarla ister Othello'dan. Othello onun her isteğini yerine getireceğini söyleyince, Desdemona ayrılır. Iago, Cassio'nun (Othello'yu görür görmez uzaklaşmasını kuşkuyla karşıladığını belirtir. Othello'nun kuşkusu da uyanmaya başlamıştır artık:

OTHELLO
İnan olsun öğreneceğim aklındakini.


IAGO:
Yüreğim elinizde olsa bile öğrenemezsiniz;
Kendi elimde kaldıkça, hiç öğrenemezsiniz,
Ah, sakının kıskançlıktan;
Beslendiği etle eğlenen, yeşil gözlü
Canavardır o. Yazgısından emin
Ve kendini aldatanı sevmeyen boynuzlu
Mutluluk içre yaşar. Fakat ah,
Ne cehennem anları geçirir, vurgun
Ama kuşkulanan, şüpheli
Ama çılgınca seven!


OTHELLO:
Ah ne korkunç!


IAGO:
Yoksul ve hoşnut olan zengindir, hem yeterince zengin;
Fakat sonsuz zenginlik, kış gibi kısır gelir
Yoksul düşmekten korkan kişiye. Ulu Tanrım,
Benim soyumdan olan herkesi
Sen koru kıskançlıktan!


OTHELLO:
Neden bu, neden?
Ömrümü kıskançlık içinde geçirir miyim sanıyorsun?
Yenilenen şüphelerle izler miyim ayın değişimlerini?
Yoo, bir kez kuşkuya düşen
Karar vermiş demektir. Ben gönlümün işlerini,
Senin dediğin gibi, böyle sudan,
Şişirilmiş tahminlere döndürürsem,
Adam demesinler bana. Karımın güzel olduğunu,
iyi besin aldığını, arkadaşlıktan hoşlandığını,
Serbest konuştuğunu, iyi şarkı söylediğini,
İyi çalgı çaldığını, iyi oynadığını söylemek
Kıskandırmaz beni. Değerli kişide
Daha bir değer kazanır bunlar.
Kendi kusurlarım yüzünden de
En ufak bir korkuya kapılmam,
Baş kaldırırsa diye kaygılanmam;
Gözü kapalı sevmedi ya beni. Hayır İago,
Görmeliyim kuşkulanmadan önce;
Kuşkulandım mı, ispat etmeliyim;
İspat edince de, başka şey kalmaz artık:
Yok olsun birden aşk da, kuşku da!

IAGO:
Buna sevindim, çünkü size sevgimi ve saygımı
Daha açık bir yürekle göstermem için
Sebep var artık öyleyse,
Değil mi ki söylemek zorundayım,
Dinleyin beni: ispattan söz açmıyorum daha;
Karınızı kollayın, Cassio'nun yanındayken
İyi gözleyin onu; ne kıskanç baksın gözleriniz
Ne de kaygısız. Özgür ve soylu yaradılışınız
Eli açıklık yüzünden lekelensin istemem;
Kollayın kendinizi. Bizim oralıların huyunu
İyi bilirim ben; Venedik'te
Fettanlıkları Tanrının görmesine aldırmazlar da,
Kocalara göstermekten korkarlar. En büyük kaygıları
Yapmamak değil, yapılanı gizlemektir.


OTHELLO:
Öyle mi dersin?


IAGO:
Babasını aldattı sizinle evlenerek;
Bakışlarınızdan korkar ve titrer görünürken,
En çok seviyormuş onları meğer.


OTHELLO:
Evet, seviyordu.


IAGO:
İyi ya işte.
O kadar genç yaşta böyle görünmeyi beceren,
Sımsıkı bağlayabilen babasının gözlerini...
Adam büyü sanmıştı. Fakat günaha giriyorum;
Saygıyla dilerim bağışlamanızı
Sizi pek çok sevdiğim için.


OTHELLO:
Ölünceye dek borçluyum sana.


IIIP,3S



Othello Iago'yu emirsubayı yapar kendine; ama gerçekte Iago'nun oltasında çırpınan bir balık gibidir artık. Desdemona yine Cassio'dan söz açınca, büsbütün alevlenir Othelo, Desdemona'yı öldürmeye karar verir. Bu, kadının içine doğmuş gibidir:

DESDEMONA:
Hemen dönerim dedi; yatmamı buyurdu bana,
Seni de yollamamı söyledi.


EMİLLA:
Beni yollamanızı mı?


DESDEMONA:
Öyle istedi, onun için, Emilia'cığım,
Sen bana geceliğimi ver,
Hadi güle güle;
Onu kızdırmayalım şu sıra,


EMİLLA:
Keşke onu hiç görmeseydiniz!


DESDEMONA:
Keşke diyemem; aşkım ona öyle değer veriyor ki,
Sertliğinde, tersliğinde, azarlarında bile (iğnelerimi çıkar ne olur) bir incelik,
Bir sevimlilik buluyorum.


EMİLİA:
O istediğiniz çarşafları yatağa serdim.


DESDEMONA:
Hay Allah, ne saçma şeyler geliyor aklımıza!
Senden önce ölürsem, ne olur,
O çarşaflardan birine sar beni.


EMİLİA:
Hadi hadi, neler söylüyorsunuz.


DESDEMONA:
Annemin Barbary adında bir hizmetçisi vardı;
Âşıktı; deli çıktı sevdiği adam,
Onu bıraktı. Kız bir söğüt türküsü tutturmuştu,
Eski bir türküydü bu, fakat
Bahtını dile getiriyordu;
Onu söyleye söyleye öldü. O türkü
Aklımdan çıkmıyor bu gece ... Kendimi tutmasam,
Boynumu büküp, zavallı Barbary gibi
Söyleyeceğim o türküyü. Hadi git, ne olur.


EMİLİA:
Gidip geceliğinizi getireyim mi?


DESDEMONA:
Hayır, şurdaki iğneyi çıkarıver.
Şu Lodovico alımlı bir adam.


EMİLİA:
Çok yakışıklı bir adam.


DESDEMONA:
Güzel konuşuyor.


EMİLİA:
Venedik'te tanıdığım bir kadın var, onun alt dudağını bir kerecik öpmek için Filistin'e değin yalınayak yürür.

(Desdemona söğüt türküsünü söylerken bir ses duyar.)


DESDEMONA:
Dinle! Kim o kapıya vuran?


EMİLİA:
Yel.


DESDEMONA:
Hadi, git artık, iyi geceler; gözlerim seğiriyor, Ağlayacak mıyım dersin?

IVP,3S



Desdemona yatakta uyurken, elinde ışıkla girer Othello:

OTHELLO:
Sebebidir önemli olan, ruhum, sebebi;
Açmayayım bunu size, ey el değmemiş yıldızlar!
Sebebidir önemli olan, yine de
Kanını akıtmayacağım, yara izi
Bırakmayacağım o kardan ak,
O mermer heykeller gibi pürüzsüz derisinde.
Ama ölmeli, yoksa kaç erkeği ayartır daha.
Işığı söndürmek, sonra da... ışığı söndürmek mi?
Seni söndürürsem, ey alev alev yanan uşak,
Pişman olunca, eski ışığını geri verebilirim sana;
Ama senin ışığın söndü mü bir kez,
Ey üstün doğanın eşsiz örneği,
Onu yeniden yakacak Prometheus ateşi
Bilmem nerde bulunur. Gülü kopardın mı,
Hayat veremem ona bir daha; solar
İster istemez. Fidanında koklayayım onu.


(Desdemona'yı öper.)


OTHELLO:
Adalete nerdeyse kılıcını kırdıracak,
Burcu burcu kokan bir nefes; Bir daha!
Ölünce böyle kal da, yine öldüreyim seni,
Seveyim yine: Bir daha! Artık bu son.
Bunca tatlı olmamıştır bunca uğursuz şey.
Ağlamaktan alamıyorum kendimi, ama
Zalim gözyaşları bunlar; tanrısal bir acı bu;
Tam severken vurur kişiyi.

Uyanıyor.


DESDEMONA:
Kim var orda? Othello siz misiniz?


OTHELLO:
Evet Desdemona.


DESDEMONA:
Yatağa geliyor musunuz, efendimiz?


OTHELLO:
Bu gece dua ettin mi, Desdemona?


DESDEMONA:
Evet, efendimiz.


OTHELLO:
Hatırladığın bir suçun varsa
Tanrıya açıp kendini bağışlatmadığın,
Hemen tövbe et.


DESDEMONA:
Ah efendimiz, ne demek istiyorsunuz?


OTHELLO:
Hadi, tövbe et; hem kısa kes; şurda dolaşırım ben.
Hazırlığı yokken, kıymak istemem ruhuna;
Hayır, Tanrı korusun, ruhuna kıymak istemem.


DESDEMONA:
Kıymak mı dediniz?


OTHELLO:
Evet, öyle.


DESDEMONA:
Öyleyse Tanrı acısın bana!


OTHELLO:
Amin derim bütün gönlümle!


DESDEMONA:
Amin dediğinize göre, umarım kıymazsınız bana.


OTHELLO:
Hımmm!


DESDEMONA:
Yine de korkuyorum sizden,
Çünkü korkunç oluyorsunuz
Gözlerinizi böyle devirdikçe.
Korkacak ne var, bilmiyorum,
Suçluluk nedir bilmediğim için ...
Yine de korktuğumu hissediyorum.


OTHELLO:
Günahlarını düşün.


DESDEMONA:
Size beslediğim sevgilerdir günahlarım.


OTHELLO:
İşte bunun için öleceksin.


DESDEMONA:
Sevgi için öldüren ölüm doğaya aykırıdır ..
Ah, alt dudağınızı neden kemiriyorsunuz öyle?
Kanlı bir öfkeyle sarsılıyor varlığınız;
Bunlar uğursuz belirtiler.
Yine de dilerim,
Dilerim ben olmam hedefleri.


OTHELLO:
Sus, kımıldama!


DESDEMONA:
Peki, öyle olsun. Ne var ki?


OTHELLO:
Öylesine sevdiğim, ve sana verdiğim o mendili Sen Cassio'ya vermişsin.


DESDEMONA:
Hayır, hayatım ve ruhum hakkı için, vermedim çağırın adamı da, sorun kendisine.


OTHELLO:
Tatlı ruh, sakın, sakın
Yalan yere yemin etmekten;
Ölüm döşeğindesin.


DESDEMONA:
Evet ama ölmüyorum ki daha.


OTHELLO:
Birazdan öleceksin;
Onun için açıkça itiraf et günahını.
Her söylediğimi yeminle reddetmek
Beni inleten bu inancı ortadan kaldıramaz,
Susturamaz da; öleceksin.


DESDEMONA:
Öyleyse Tanrı acısın bana!


OTHELLO:
Amin derim!

DESDEMONA:
Siz de acıyın! Ben ömrümde
Suç işlemedim size karşı ... Cassio'yu,
Tanrının herkese göstermemizi buyurduğu
Bir sevgiyle sevdim ancak; ona
Hiç bir hatıra vermedim.


OTHELLO:
Tanrı tanıktır, mendilimi onun elinde gördüm.
Ey yalan yere yemin eden kadın, taşlaştırıyorsun
Yüreğimi, ve kurban sunmak niyetiyle yapacağım işe
Cinayet dedirtiyorsun bana. Mendili gördüm.


DESDEMONA:
Bulmuş olacak; ben vermedim ona;
Çağırtın da kendi ağzıyla söylesin gerçeği.


OTHELLO:
Söyledi.


DESDEMONA:
Neyi, efendimiz?


OTHELLO:
Seni ... kullandığını.


DESDEMONA:
Nasıl? Uygunsuz bir şekilde mi?


OTHELLO:
Evet.


DESDEMONA:
Bunu diyemez.


OTHELLO:
Öyle, diyemez; ağzı kapandı.
Dürüst İago yoluna koydu bu işi.

DESDEMONA:
Korkum boşuna değilmiş demek ...
Nasıl, öldü mü?


OTHELLO:
Onun saçının her telinde bir can olsaydı,
Benim büyük kinim haklardı hepsini.


DESDEMONA:
Yazık, ihanet etmişler ona; ben de mahvoldum.


OTHELLO:
Seni kahpe!.. yüzüme karşı ağlıyorsun ha onun için?


DESDEMONA:
Ah, efendimiz, sürün beni, ama öldürmeyin.


OTHELLO:
Yat aşağı, kahpe!


DESDEMONA:
Yarın öldürün beni, bu gece yaşayayım.


OTHELLO:
Çırpınma, yoksa ....


DESDEMONA:
Yarım saatçik, bir dua edinceye dek!


OTHELLO:
Çok geç.



(Desdemona'yı boğar.)

VP,2S


Aldatıldığını anlayan ve tutuklanan Othello der ki :



OTHELLO:
Durun, bir çift sözüm var:
Devlete hizmetlerim oldu, bunu bilirler;
Fazla durmayalım üstünde. Ne olur,
Mektuplarınızda bu uğursuz işleri anlatırken,
Onlardan olduğu gibi söz edin, hiç bir şeyi
Hafifletmeyin; hiç bir şeyi de
Kötü niyetle yazmayın ama. O zaman,
Akıllıca sevmeyen, ama pek çok seven birini
Anlatmanız gerekecek; kolay kıskanmayan,
Ama bir kez işlendi mi, aşırı gidip
Şaşkınlığa düşen birini; bütün soyundan
Daha değerli bir inciyi, aşağılık bir Hintli gibi,
Kendi eliyle fırlatıp atan birini;
Ağlamaklı hallere alışık değilse de,
Gözleri bir kez yenildi mi, Arabistan ağaçlarının
Şifalı sakız akıtması gibi hızlı
Gözyaşı döken birini. Yazın bunu,
Şunu da söyleyin ayrıca: vaktiyle Halep'te
Uğursuz ve sarıklı bir Türk
Bir Venedikliyi dövüp devlete kara çalmıştı da,
/…/ boğazından kavradığım gibi
Haklamıştım böyle.


(Kendini bıçaklar.)




Metni çev:
A. Vahit Turhan - A. Turan Oflazoğlu