JORGE LUIS BORGES / BÜLBÜLE

Hangi gizli gecesinde İngiltere’nin,
yoksa hesapsız Ren’in sabit gecesinde mi,
gecelerimin gecelerinde kaybolmuş,
ulaşacak benim cahil kulaklarıma
senin mitolojiler yüklenmiş sesin,
Vergilius’un ve İranlılar’ın bülbülü?
Belki hiç duymadım seni, ama hayatım
senin hayatına bağlı, sımsıkı.
Simgen oldu gezgin bir ruh
bir muamma kitabında. Ve gemiciler
ormanların sireni dediler sana,
şakıyan sensin Jülyet’in gecesinde,
Latince’nin girift sayfalarında,
o bir başkasının çamlarından da.
Yahudiye’nin ve Almanya’nın bülbülü,
Gülünç, yangın ve kederli Heine’nin.
Keats seni herkes için duydu, sonsuza kadar.
Bütün dünyada halkların sana
verdiği parlak adlar içinde
biri bile ezgine lâyık değil.
karanlığın bülbülü. Vecdin çılgınlığında
düşledi seni mümin,
göğsünü delip geçti,
şakırken son kanınla
kızıla boyadığın gülün dikeni. Bu şiiri
özenle kuruyorum bu siyah akşamüstü,
kumların ve denizlerin bülbülü,
sen, bellekte, övgüde ve meselde
aşkla yanan ve ezgilerle ölen.



Selâhattin Özpalayıklar
ALTIN VE GÖLGE