OCTAVIO PAZ / GÖRÜŞÜN ÖTESİNDE

Taş yemişi
………Zaman yemişi
Koyu kırmızı kara mor yılların narı
Acımasız bir sevgi bakışıyla bölünen yemiş
Uzay uzay sonunda çatlamış büyük uzay
Granit bazalt tırtıklı mercanlar
Ateşin alnında tuz yaraları
Kaçışan geçitler bir yıldızın kızgınlığından
Kaçışan yeşim ve kan vadileri
Ay ve kar arasında söyleşi
Yok olmuş ormanlar
Aylar öteki aylar çoğalmış aylar

Ah o sessiz yemişler gün taşına karşı
Yüreğini açar uzayın günesel kuşun gagası
Selin kara akikden omuzu üstünde
Amberden ve akikden sonsuz göğüsler üstünde
Irmakta yüzyıllardan örtüsü üstünde
İlk çığlık gibi çıplak uçurum üstünde
Kırmızı izler gezegen alanları
Ah o yangın töreni
Kayada birbirine dolaşık asmalar
Bir kemikler yatağında batar güneş
Ülkeler o uyuyan aslanlar
Ülkeler o alevler şöleni
Ölü gidişli ırmaklar esrimiş nesne
Kapanmış kanat altına yayılmış krallıklar
Cansız fırtına
Giderilmeyen susuzluk
Ama yanan ve yeniden doğan susuzluk ve daha çok ateş
Asılı an titreşen merkezin üstüne
Erinç ve devinim arasında
Varlığın atan damarı
Susuş kımıltısız topraklar susuş
Bir gürültü yükselir sınırlarda yağmurdan ve yelden
Kasırga bir iç ateşi gibi yürür ve orman
Kapanmış gözleri
Görüntülerle kabarmış gözleri
Yerleşmiştir ortasına ruhunun
Yeşerir sağ ayağın biçtiği sol ayak altında


Çev: Sait Maden