OCTAVIO PAZ / MEKSİKA VADİSİ

Gün seriyor gözler önüne parlak gövdesini. Bağlıyım güneşsel taşa,

ışık döğüyor beni görünmez büyük çekiçleriyle. Bir duraklamayım

sadece bir titreşimle öbürü arasında: Canlı bir nokta, sipsivri ortalıkta, dingin sabit noktasıyım birbirinin farkında olmayan ve bende buluşan iki bakışın kesiştiği yerin. Uzlaşırlar mı bilmem?

Yalın uzayım ben, bir savaş alanı. Görüyorum gövdemin ardında öbür gövdemi. Taş parıldıyor. Güneş gözlerimi oyuyor. Kızıl tüylerini tarazlıyor iki yıldız boş gözyuvarlarımda. Görkem, kanatların büklümü, yırtıcı gaga. Ve şarkı söylüyor gözlerim şimdi. Eğil bak şarkısına, at kendini sen de o ateşe.


Çev: Adnan Özer