JORGE LUIS BORGES / 1972

Korkuyordum, gelecek (ki şimdiden çöküyor)
hayal meyal ve yararsız, görüntüleri asılsız çıkan
sonsuz bir aynalar koridoru olacak diye,
durmadan tekrarlanan beyhudelikler.
ve düşten önceki yarı gölgede
yalvarırdım tanrılarıma, adlarını bilmediğim,
günlerime bir şey ya da birini yollasınlar.
Yolladılar. Vatan’dı bu. Benim atalarım
kendilerini verdiler ona uzun sürgünlerde,
sıkıntılarda, açlıkta, savaşlarda.
işte bir daha geliyor o güzel meydan okuma.
O koruyan gölgelerle beraber değilim ben,
zamanla unutulmamış şiirlerle övdüğüm.

Ben körüm. Yetmişi tamamladım;
doğulu Francisco Borges değilim,
göğsünde iki mermiyle ölen,
acıları arasında insanların,
bir kan hastanesinin kokuları içinde,
ama Vatan, şimdi aşağılanmış, ısrar ediyor benim
akademik cambazlıklarda usta
ve kılıç işlerine yabancı olan
bu toy gramerci kalemimi kullanıp
destanların büyük sesini toparlamam
ve yerimi oyup çıkarmam için. Yaptığım budur.



Çev: Selâhattin Özpalayıklar
ALTIN VE GÖLGE