JORGE LUIS BORGES / BİR KÖR

Bana bakan hangi yüzdür bilemem,
aynadaki yüze baktığım zaman;

hangi eski yüz, yansısını arayan,

öyle sessiz, yorgun düşmüş öfkeden.
Görünmez çizgilerimi, gölgede,
elimle keşfederim. Bir parıltı
düşer üstüme. Gördüm saçlarını,
kül grisi, hem de altın renginde.
Tekrarlarım, yok benim hiçbir kaybım
nesnelerin dış derisinden başka.

Bu bilgeye soylu sözler Milton’ın,

ama harfler güller gelir aklıma.
Düşünürüm, görebilsem yüzümü,
ben kimim bilirdim bu akşamüstü.




Çev: Selâhattin Özpalayıklar
ALTIN VE GÖLGE