JORGE LUIS BORGES / KÖR

I


Değişen dünya alındı elinden.
ve nasıldıysa aynı kalan yüzler.

uzakta kalan bitişik caddeler.
içbükey mavi, sonsuzdu eskiden.
Kitaplar da alındı, ona kalan
Belleğinde, bu unutma şeklinde,
formülü tutan, duyguyu değil de.
ve sadece başlıkları yansıtan.
Yolum bozuk. Attığım her adımda

düşebilirim. Güçlükle yürüyen.
sabah mı akşam mı dikkat etmeyen
bir mahkumum, düş gibi bir zamanda.
Gece. Yalnlzım. Kullanıp şiiri,
yaratmalıyım renksiz evrenimi


II


O içbükey asma ve derin sarnıç yanında
doğduğum sene olan 99’dan beri
o parça parça zaman, az kalır hafızada,
hep uzak tuttu benden görünür biçimleri.

Gündüzler ve geceler sildiler hatlarını

o insani harflerin ve sevilen yüzlerin;
boş yere soruşturdu benim yorgun gözlerim
bomboş kitaplıkları, kimsesiz salonları.
Mavi ile kırmızı sadece bulut şimdi,

ve iki yararsız ses. Baktığım ayna ise
sadece gri bir şey. Kokluyorum bahçede,
dostlarım, karanlığın istekli bir gülünü.

Şu anda yalnız sarı şekiller var yanımda,

ve gördüğüm sadece kâbuslar, baktığımda.





Çev: Selâhattin Özpalayıklar
ALTIN VE GÖLGE